Gisteren was het weer fantastisch en dan glijden de kilometers als vanzelf onder mijn trekker door.
Vandaag is alles anders. De weg is eentonig, het weer is slecht: het regent en het is koud. Alles om me heen is grijs en ik lijk vandaag wel met een slakkengangetje te gaan. Het wordt zwaar om in dit weer de laatste vijfhonderd kilometer af te leggen. Ik kom nu eigenlijk alleen maar de cabine uit als ik een sanitaire stop maak voor Geisha en mij. Ik eet dan ook in de trekker en ik spreek dus ook geen andere mensen. En het ergste van alles is dat de weersverwachting niet best is. Vrijdag, zaterdag, zondag zijn de regenkansen 100%, 80%, 70%. Maandag is de verwachting dat het pas wat opklaart.
Ik kijk ernaar uit om de Noordkaap te bereiken. Ik word al blij bij dat idee. Maar wat een diep respect heb ik dan voor die fietsers die op weg zijn naar de Noordkaap! Alles kleddernat. Ik kom zelf nauwelijks buiten om alles zo veel mogelijk droog te houden. Ik doe er alles aan om mijn slaapplek droog te houden.
Ik moet ook denken aan het verhaal van een franciscaner monnik die 357 jaar geleden de eerste toerist op de Noordkaap was: Francesco Negri. Hij kwam niet uit De Bilt maar helemaal uit Ravenna! Hij schreef er een boek over. Moet je indenken, met een ezeltje over de voorloper van de E6! Die Freekie, die had het echt zwaar!
Maar mensen, ik kan ook wel wat aanmoediging gebruiken.
