Wat is er nou mooier dan zonnige foto’s krijgen wanneer je zelf in een sombere regenachtige omgeving zit? Iemand die ik twee dagen geleden heb ontmoet, zit alweer lekker in de zon en stuurt mij zijn uitzicht!
Heerlijk om naar te kijken als je zelf ’s ochtends in je tent ligt met regen. Wetende dat het de komende dagen niet veel beter wordt. Ik ga een grauw en grijs gebied tegemoet met veel regen. Heel eerlijk gezegd, vind ik dit laatste stuk écht pittig. Maar ik kom er wel. Als je doorrijdt kom je er gewoon vanzelf. Dat zei mijn voorganger op de ezel ook.
In de loop van de dag klaarde het behoorlijk op. Ik zie onderweg maar bar weinig verkeer. Het voelt soms best eenzaam. Soms krijg ik zomaar een berichtje van iemand die ik helemaal niet ken om mij aan te moedigen. Dat doet zo’n goed! En vandaag kwam ik een collega tegen! Svein Kirknes die rondrijdt met een tot caravan omgebouwde paardentrailer. Hij zamelt geld in ten behoeve van een ziekenhuis voor kinderen met kanker in Trondheim. Ook een heel mooi doel.
In de middag heb ik nog een collega ontmoet: een boer. Arne Karlstrøm heeft 70 hectare land dat hij maar drie zomermaanden kan gebruiken per jaar. De rest van het jaar is het land besneeuwd en bevroren. In die periode van het jaar richt hij zich met zijn sledehonden op wedstrijden en op trektochten met toeristen. Hij heeft 50 koeien en heeft nog maar pas een nieuwe robot aangeschaft.
We hebben het erg leuk gehad samen bij een biertje. Hij kreeg van mij een hoed en van hem kreeg ik een mooi bordje op mijn trekker geschroefd.
Ik kan nu echt zeggen: ‘Ik ben er bijna!’ Morgen nog 225 km en zondag nog 75 en dan sta ik er: op de NOORDKAAP!!! Dit alles om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Geef alsjeblieft! Doneer alsjeblieft. Het is zo hard nodig.
