O ja gisteren tikte ook brømsnør zonder snor nog even op mijn tractorraampje. Eerst moest ik even een alcoholtest ondergaan en toen volgde een rijbewijscontrole. Alles was natuurlijk goed en wat hebben we weer heerlijk gelachen met elkaar!
Stom stom stom, ik ging wel op de foto voor de snaptjap van brømsnør maar zelf vergat ik een foto te maken om jullie mee te laten genieten. Toen een bvo’tje voor later en rijden maar weer!
Ik kreeg een noorderlichtalert voor de nacht 22/23 juli en 23/24 juli: de kans op noorderlicht was groot. En aangezien ik alle kansen wil pakken die ik pakken kan, heb ik vannacht mijn paleis verlaten voor een pittige wandeling naar Viewpoint Snøhetta. Dit is een prachtig klein paviljoen van Snøhetta architecten (bekend van onder andere het operagebouw in Oslo), helemaal gebouwd van hout en glas. Het is even klimmen naar boven maar dan heb je ook wat. Het paviljoen is droog en verwarmd en je kan er heerlijk zitten terwijl je van een adembenemend uitzicht geniet: overal besneeuwde bergtoppen waaronder de berg Snøhetta die met 2.286 meter de hoogste van de omgeving is. Helaas was er geen noorderlicht te zien daarvoor blijft het hier nog te licht in de nacht, maar het uitzicht was gewèldig!
Vandaag had ik een korte ontmoeting met deze motormuis. Hij betaalde voor mij het tolgeld. Zijn vriendin zat achterop en hij vertelde dat zij kanker heeft gehad.
Daarom moest ik vandaag de hele tijd denken aan een andere ontmoeting die ik afgelopen zondag had. Ik moest een uur wachten op de veerpont van Nesna naar Levang. Naast de pont was een restaurant en ik besloot daar te gaan eten. Ik bestel mijn eten en loop met mijn drinken naar een tafel, word ik aangesproken door een Nederlandse man die zei dat hij mij al drie keer eerder had gezien. Ik antwoordde direct: “Dat kan niet, ik heb jou niet een keer gezien!” Zo raakten wij in gesprek. Hij vroeg me of ik bij hem en zijn vrouw aan tafel kwam zitten, en dat deed ik.
Zij waren zeer geïnteresseerd in mijn trip en ik in die van hun. Zo waren we lekker aan het praten en ik vertelde dat ik dit deed om geld op te halen voor kankeronderzoek en zei dat dit zo noodzakelijk is. Daar waren ze het helemaal mee eens. En toen werd het even stil… Hun dochter kreeg hersenstamkanker. Ze zou vandaag 33 geworden zijn, maar ze was al op 6-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen ervan. Na de diagnose heeft ze nog maar een half jaar geleefd, vertelden ze geëmotioneerd.
Natuurlijk deden ze een donatie want zij weten als geen ander hoe belangrijk het is om vooruitgang te boeken in het onderzoek naar kanker. En daar is heel veel geld voor nodig. Ze hoopten dat ik veel donaties zou krijgen voor dit mooie doel en bedankten mij voor de moeite die ik deed met mijn inzamelingsexpeditie. Wij zijn vrienden geworden op FaceBook en vervolgden ieder onze eigen reis.
En dit is nu precies waarom ik dit allemaal doe. Dit wil toch NIEMAND meemaken? Daarom lieve lezers, doneer alstublieft en maak van mijn actie een groot succes. De kans op genezing moeten we vergroten door meer onderzoek te doen.
Gebruik deze link om te doneren
of gebruik onderstaande QR-code: 
