Iedereen die me kent, weet dat ik een grote fan van André Hazes ben. In mijn tractor zet ik zijn muziek vaak keihard aan om er de moed in te houden. “Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vierèèèn!” Vandaag voelde ik met André mee. Hoe mooi de reis ook was, je zit toch een beetje de hele dag alleen in de tractor. Geisha praat weinig terug.
Vannacht sliep ik op een plank die ik dwars in de cabine heb gezet, boven het stuur. Geisha begon de nacht onder de plank, op haar eigen plekje. Ik had een warm dekentje over haar heen gelegd want het was ook in de cabine gewoon koud. Het was te doen, maar wel koud. Na een tijdje hoor ik Geisha bewegen en ik kijk naar beneden: ja hoor, ze had de deken van haar af gewoeld. Ik stond alleen op een verlaten plek en dan waan je je toch veilig. Maar even later schrik ik me een hoedje: Geisha pisnijdig aan het gromblaffen. Ik kijk wat er aan de hand is en dan zie ik de hond strak naar buiten staren. En wat zie ik daar? Reetjes! Ik sus de boel een paar keer maar ben het wel zat na een paar keer. Ik roep naar beneden “Nou hond kom dan maar bij mij in bed” en daar heeft ze geslapen. Wel wat krapjes met zijn twee, maar ik heb toch nog heerlijk geslapen vannacht.
Ik ben weer op pad gegaan richting Oslo, maar in Drammen vond ik het wel welletjes geweest voor vandaag. Voor deze nacht heb ik een hotelletje genomen om even op te warmen en uit te rusten. Ik ga zo eens kijken of dit dorp wat vertier te bieden heeft.
Tot morgen!
