Wat een tegenvaller gisteren. Ik zakte de E45 af, maar besloot al gauw terug te keren naar de Noorse kust. Ik reed de hele dag door vlak landschap met rijen lage berkenbomen. Ik besloot bij Svappavaara af te slaan en volgde de E10 richting het noordwesten. Plan is om naar Noorwegen terug te keren. Ik sliep in de buurt van Svappavaara een Sami-dorp dat in een moerasachtig gebied ligt en daarom stikt het er van de muggen.
Vandaag volgde ik de E10 verder via Kiruna richting Narvik. In Kiruna zijn de belangrijkste ijzererts mijnen van Zweden, zelfs van de wereld. De oude mijnen verzakken en storten in, de mijnbouw is lawaaiig en de omgeving is vervuild door meer dan 130 jaar mijnbouw. Om die reden wordt de stad enkele kilometers verplaatst: alle huizen en de kerk worden een voor een afgebroken en verderop herbouwd. De verhuizing die nu al jaren duurt zal naar verwachting nog 10 jaar duren!
Het is een beetje water naar de zee dragen in deze steenachtige rotsige omgeving.
Rechtsboven prijkt de handtekening van de Zweedse koning Carl Gustaf.
Omdat de haven van de Noorse stad Narvik ook ’s winters niet bevriest, is dit een belangrijke doorvoerhaven van het ijzererts. Dat wisten de Duitsers ook in de Tweede Wereldoorlog. Zij veroverden de stad met veel geweld en zorgden dat het -op papier- neutrale Zweden met zijn ijzererts de oorlogsmachine op gang kon houden. Er wordt wel beweerd door historici dat Duitsland de oorlog niet had kunnen voeren zonder deze toevoer van ijzer uit Zweden. Daar tegenover staat dat Zweden een Duitse inval wilde voorkomen en voldoende voedsel voor de bevolking wilde invoeren – iets wat in de Eerste Wereldoorlog mislukte. Toen het tij voor de Duitse overwinning keerde, werden er meer akkoorden met de geallieerden gesloten: een pragmatische opstelling van de regering dus. En nu juist dit jaar komt er een eind aan de Zweedse neutraliteitssage: de Russische agressie in Oekraïne heeft ervoor gezorgd dat zowel Finland als Zweden willen toetreden tot de NAVO.
Het wapen is een leeuw met een zilveren bijl: het wapen waarmee de Noorse koning Olaf II de martelaarsdood stierf in 1030.
Jullie zullen wel afvragen, waarom dit hele verhaal naar aanleiding van de E10? Nou het antwoord is simpelweg: het is zo’n saaie reis geweest dat ik geen beter verslag van vandaag heb. Regen, grauw, eentonige begroeiing langs de weg. Ik kijk uit naar de woestere Noorse bergen. Ze beginnen werkelijk waar DIRECT na de grens!
