Ik praat jullie even bij over mijn wel en ook wat wee van de laatste dagen.
Dat was een boel gedoe. Eergisteren brak een deel van het hydraulieksysteem af. Toen ik een olielek wilde dichten begaf hij het. Dat was om 3 uur in de middag toen ik aan de rand van de plaats Hokksund was aangeland. Een garage uit de buurt bracht onderdelen maar die kon ik niet gebruiken. Ik heb het onderdeel dat afgebroken is toen afgedicht met een bout. Maar ik was er nog niet zeker van of de lekkage verholpen was daarmee.
De NAF, de Noorse Wegenwacht kwam om half negen met de nodige olie om bij te vullen. Best duur spul, maar toen ik uitlegde wat mijn missie was, kreeg ik de olie voor niets! Een heel fijne donatie, want er kan maar liefst 66 liter olie in de tractormotor.
In de avond kwam een Pool met de naam Greg nog soep en eten brengen: mijn reddende kerstengel. Ik heb de nacht doorgebracht op de plek waar ik gestrand was.
In het donker was er wat zand tussen de pakking gekomen wat nog een beetje lekkage veroorzaakte. Dit was de volgende dag, bij daglicht snel verholpen.
Het leuke van het reizen met de tractor is toch wel de aandacht die je krijgt en de vele mensen die je ontmoet. Als ik een mooie boerderij zie, rijd ik gewoon het erf op en ga kijken of de boer of boerin er is. En als ik die heb gevonden, is het àltijd een leuk gesprek.
Maar ook op alle andere plaatsen waar ik stop, kom ik mensen tegen en praat ik met ze. Ik ben al een aantal keer herkend hier. Mensen die mij afgelopen zomer in de Noorse krant zagen staan, zagen mij rijden. Er is ook een Noorse FaceBook-groep waarop ik vermeld ben en zo legde ik contact met Petra en Louis die mij sinds een paar dagen volgen op FaceBook. Ze vroegen mij gisteren of ik op de koffie wilde komen: mensen die ik nog nooit ontmoet had! Ik was in de buurt en ben bij ze langs gegaan. Ze wonen niet ver van Notodden. Het klikte zo goed dat we na de koffie over gingen op de pils. Ik mocht mee-eten en ben ook blijven slapen. In de ochtend kreeg ik koffie en ontbijt. Daarna vertrok ik weer met de tractor.
Ik ging vanmorgen weer goed uitgerust op pad en trok verder naar het zuiden, richting Kristiansand. Ik mik erop vrijdagmiddag de boot te nemen terug naar Eemshaven.
En mensen, wat is het hier mooi kijk nou toch!
Het vriest nog steeds overdag en er ligt best veel sneeuw. En hoe verder ik naar het zuiden rijd, des te meer sneeuw dat er ligt. Ook de wegen zijn besneeuwd en ik moet steeds voorzichtiger rijden. Als ik dit tevoren had geweten had ik een andere route genomen, maar nu kon ik niet meer terug.
Op mijn route ging ik door de 9.600 meter lange Mælefjelltunnel. Deze tunnel gaat onder een circa 1.300 meter hoog gebergte door. Het is een hele belevenis om erdoor te rijden. In het midden is hij heel mooi blauw verlicht. Dat kleurt zo mooi bij mijn Ford!
Aan de andere kant van de tunnel lag nòg meer sneeuw en het werd toen toch ècht wel opletten. Ook voor de auto’s, die rijden ook langzaam. Maar ik heb vandaag toch nog 110 kilometer kunnen rijden. Als ik zo doorrijd, haal ik op tijd de boot.
Toen de avond inviel, ben ik op zoek gegaan naar een plekje om te overnachten. Ik sta nu midden in de natuur: in het bos bij een meer. Het is hier totaal stil en geheel verlaten. Ik heb heerlijk gekookt voor Geis en mij en ik draai Hazes onder een mooie sterrenhemel. Het ziet er mooi uit, maar morgen is er weer veel sneeuw voorspeld. We gaan het weer meemaken.
En voor wie er net zoals ik, niet genoeg van krijgt, hier een paar mooie filmpjes van de omgeving:
En als de nacht invalt wordt het sprookjesachtig:
